Gaurinn er heppinn með systur sína - hún er geirvörta. Hún er tilbúin að opna munninn svo hann geti stungið honum í hana. Eins og gefur að skilja þjónar hún honum reglulega, því hann finnur ekki lengur væntumþykju til hennar, heldur ríða henni eins og götuhóra - gróf og djörf. Hins vegar virðist henni líka vel við þessa meðferð.
Já, þetta ásamt sjálft hoppaði næstum því úr nærbuxunum hennar til að sjúga gaurinn. Hann hélt fast eins og hann gat. En þegar þessi ljóska bauðst til að ríða henni gat hann ekki að sér gert. Og fyrir það dýfði hann skaftinu sínu í munninn á henni, en aðeins til að bleyta það. Og svo bara grét rassgatið og tók kisuna inn í hana. Það var ánægja sem hún hafði aldrei kynnst áður. En nú hafði hún verið leyst úr læðingi líka!